Monday, September 15, 2014
"မက္ေလာက္စရာ တကြက္မွမရွိ"
" က်ြန္ေတာ္႔အေနနဲ႔ေျပာရမယ္ဆိုရင္ မဂၤလာပြဲကို
ျဖစ္နိုင္ရင္ ေနာက္ဆုတ္ေပးေစခ်င္ပါတယ္။ လူနာရဲ႔
ႏွလံုးခုန္သံကို က်ြန္ေတာ္သိပ္မႀကိဳက္ပါဘူး။ က်ြန္
ေတာ္႔ဆႏၵအရဆိုရင္ ဒီႏွစ္မကုန္ခင္မွာပဲ ႏွလံုးခြဲစိတ္မႈ
ျပဳလုပ္ေပးရပါလိမ္႔မယ္။ ဒါဟာအသင္႔ေလ်ာ္ဆံုးေသာ
အခ်ိန္ကာလတစ္ခုပါပဲ"
" ဟုတ္ကဲ႔ပါ ဆရာႀကီး က်ြန္မလည္းဒီသမီးေလးတစ္
ေယာက္ရဲ႕က်မၼာေရးအတြက္နဲ႔ကို ရတက္ေအးရတယ္
္မရွိပါဘူး ဆရာႀကီးရယ္ က်ြန္မတို႔ကိုျပန္ခြင္႔ျပဳပါအုန္း
ေနာ္ သမီးအေဖနဲ႔လည္း အိမ္ျပန္တိုင္ပင္လိုက္ပါအုန္း
မယ္ေနာ္"
"ကိုေရ ဆရာဝန္ႀကီးက သက္ကိုေျပာလိုက္တယ္ ဒီ
ႏွစ္မကုန္ခင္ကို မျဖစ္မေန သက္ရဲ႕ႏွလံုးကို ခြဲစိတ္ကု
ဖို႔လိုလိမ္႔မယ္တဲ႔ ။သက္တို႕ရဲ႕မဂၤလာပြဲကို ခဏေလာက္
ေနာက္ဆုတ္လိုက္ရေအာင္ေနာ္ ကို"
" ဟာ ဘယ္ျဖစ္မလဲသက္ရယ္ သက္က သံုးႏွစ္သံုး
မိုးေစာင္႔ပါဆိုလို႔လဲ ကိုေစာင္႔ခဲ႔ရျပီးျပီ။ ဒီလိုလုပ္ရ
ေအာင္ေလ သက္နဲ႔ကိုနဲ႔မဂၤလာေဆာင္ျပီး ကိုလည္း
အလုပ္အားတဲ႔အခါက်မွ ကိုတို႔ႏွစ္ေယာက္ ထိုင္းကို
အလည္သြားျပီးမွ ခြဲႀကရေအာင္လား"
" ဆရာဝန္ႀကီးေျပာတာေတာ႔ ဒီႏွစ္မကုန္ခင္ခြဲဖို႔လို
တယ္လို႔ေျပာတယ္ကို ဒီလိုလုပ္ရေအာင္လား ကိုလဲ
တာဝန္မႀကီးေအာင္ သက္ကိုအရင္ဆံုးႏွလံုးခြဲစိတ္ခြင္႔
ေပးပါေနာ္ အင္းျပီးရင္ ကိုလိုခ်င္တဲ႔ခေလးေလးေတြ
သက္ကအမ်ားႀကီးေမြးေပးမွာေပါ႔လို႔"
" ေတာ္စမ္းသက္ မင္းကိုငါေစာင္႔ခဲ႕တဲ႔ႏွစ္ေတြ မနည္း
ေတာ႔ဘူး ဒီတစ္ခါမွမင္းမဂၤလာပြဲရက္ကို ေရႊ႔ရင္ မင္း
နဲ႔ငါ ဒီတသက္ေဝးျပီသာမွတ္လိုက္"
" အင္း သမီးကညွာအခါမလင္႔ေစနဲ႔တဲ႔ေမႀကီးေရ
သမီးနဲ႔ေမာင္ကိုကိုတို႔ကလည္း တြဲေနတာႀကာျပီဆို
ေတာ႔ ေတာ္ႀကာမယူဘဲထားသြားရင္ မင္းေရာငါေရာ
အရွက္ရမွာကြ ေမာင္ကိုကိုေျပာတဲ႔အတိုင္း စီစဥ္ႀက
တာေပါ႔ကြာ တသက္လံုးလည္းဒီအတိုင္းေနလာခဲ႔ႀက
ျပီးျပီပဲ ဘာမွမျဖစ္နိုင္ပါဘူးေလ"
ဒီလိုနဲ႔မဂၤလာပြဲအတြက္ ကိုေရာက်မေရာ ဖိတ္စာ
ခန္းမ မဂၤလာဝတ္စံု pre wedding ဓာတ္ပံုကိစၥေတြ
ကို ႏွစ္ေယာက္သား စိတ္တိုင္းက် ႏွစ္ဖက္မိဘေတြက
ခြင္႔ျပဳထားတဲ႔အတိုင္း စီစဥ္ခဲ႔ႀကတယ္။ က်မတို႔တူႏွစ္
ကိုယ္တိုင္းျပည္ထူေထာင္မယ္႔အိမ္ေလးကို ကို႔ရဲ႔မိဘ
ေတြက လက္ဖြဲ႕ေပးႀကေပးႀကတာေပါ႔။ အိမ္ရဲ႕အေရာင္
ကို ရိုးမန္းတစ္ဆန္ဆန္ က်မအႀကိဳက္ဆံုး အျဖဴကို
ခရမ္းေဖာက္တဲ႔အေရာင္ေလး သုတ္ခဲ႔ႀကတယ္။
သူမ်ားေတြနဲ႔မတူတဲ႔ ခန္းဝင္ပစၥည္းအျပာေရာင္ကို
ကိုက ခြင္႔ျပဳခဲ႔တယ္။
အေပါ္တတ္လိုက္ ေအာက္ဆင္းလိုက္နဲ႔အိမ္ေဆး
သုတ္သမားေတြ အေရာင္မညီမွာစိုးလို႔ က်မလိုက္
ႀကည္႔ရတာအေမာ။ ကို ကေတာ႔သူ႔အလုပ္ကိစၥတစ္
ဖက္နဲ႔ဆိုေတာ႔ အစစ အရာရာက်မကို အကုန္လက္
လႊဲထားတယ္ေလ။
က်မတို႔ မဂၤလာေဆာင္တဲ႔ရက္။ အဲ႔ဒီရက္ကို ေဖေဖ႔
ရံုးကဝန္ထမ္းေတြေရာ ေမေမ႕ရဲ႕ေစ်းမိတ္ေတြေရာ
အစံုအလင္တတ္ေရာက္လို႔ရေအာင္ လကြယ္ဥပုသ္
ရက္ကို သတ္မွတ္လိုက္ႀကတယ္။
မဂၤလာမေဆာင္ခင္ သံုးရက္အလို။ အိမ္အျပင္အဆင္
ေတြအျပီးသတ္အေျခအေနေတြ က်မလိုက္ႀကည္႔ရင္း
အိမ္ေလွကားေပါ္အတတ္ အသက္ရွဴႀကပ္သလို ခံစား
လာရျပီး ၁၅မိနစ္ေလာက္ က်မမိုက္ခနဲျဖစ္သြားတယ္
အို အိမ္အသစ္ဆိုေတာ႔ ေဆးနံ႕ေတြေႀကာင္႔ျဖစ္မွာပါပဲ
ေလ။
အခုမွသတိထားမိတယ္။ က်မႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္အိပ္
မေပ်ာ္တာ ေတာ္ေတာ္ႀကာျပီပဲ။ အို မဂၤလာပြဲျပီးမွပဲ
အိပ္ပါေတာ႔မယ္ေလ။
မဂၤလာေဆာင္တဲ႔ေန႔။ မနက္အေစာႀကီး ဘုန္းႀကီး
ဆြမ္းကပ္ျပီးရင္ ဧည္႔ခံဖို႔ မိတ္ကပ္ဆရာေတြျပင္ေန
ႀကျပီ။ ေခါင္းထဲကရိတ္တိတ္ ရိတ္တိတ္နဲ႔ အို အဲကြန္း
ခန္းထဲမွာ လူေတြမ်ားလို႔ အသက္ရွဴႀကပ္တာျဖစ္မွာပါ
ေလ။
ညေရာက္ေတာ႔ ဧည္႔ခံပြဲအျပီး ကိုကေတာ႔အေပ်ာ္ႀကီး
ေပ်ာ္ေနေလရဲ႕။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြတိုက္တဲ႔ မဂၤလာ
အရက္ကို သူေရာက်မပါ အားမနာတမ္းေသာက္ႀက
တာေပါ႔။
ဧည္႔သည္ေတြျပန္သြားႀကျပီ။ အိမ္ထဲမွာ ကိုနဲ႔က်မႏွစ္
ေယာက္တည္း။ ကိုကက်မကို ခါးကေနအသာေလး
ေပြ႔ျပီး အိပ္ခန္းထဲထိေခါ္သြားတယ္။ ကို႕ရဲ႕လက္ေမာင္း
ေလးေပါ္မွာ က်မကေခါင္းအံုးအိပ္ရတယ္။
" ဟား ေနာက္ဆံုးေတာ႔လဲ သက္ကို ကိုအပိုင္ရပါျပီ
ကြာ ဗ်ိဳးအသင္ေလာကႀကီး အခုခ်ိန္ဟာ က်ြန္ေတာ႔
ဘဝရဲ႕အေပ်ာ္ဆံုးခ်ိန္ပါပဲခင္ဗ်ာ ေဟာ႔ဒီက်ြန္ေတာ႔
ဇနီးေလးသက္နဲ႔က်ြန္ေတာ္ဟာ ေသတပန္သက္တ
ဆံုးနဲ႔ ဘဝတခုကို ေလ်ွာက္လွမ္းႀကပါေတာ႔မယ္ခင္
ဗ်ား ဟုတ္တယ္မလား သက္ " " သက္ ဟုတ္
တယ္လို႔ေျဖေလ သက္" "သက္ ေအာ္အိပ္ေပ်ာ္ေနျပီ
ထင္တယ္ သက္ ဒါဆိုလဲ အာာာာာာဘြား"
" ဟင္ သက္ သက္ဘာလို႔အသက္မရွဴတာလဲ"
" သက္ ကို႔ကို မေနာက္ပါနဲ႔ကြာ သက္ သက္ သက္"
" အန္တီေရ သက္ဘာျဖစ္သြားလဲမသိဘူး အိမ္ကို
ခဏလာပါအုန္း"
" ေအာ္ မင္းႏွယ္ ညႀကီးအခ်ိန္မေတာ္ကြယ္ အိပ္ျပီ
ေနမွာေပါ႔ကြယ္"
သက္ အသက္မရွဴတာႀကာျပီ။ ဟင္ ကိုယ္ေတြလက္
ေတြလည္း ေအးစက္လို႔ပါလား။ သက္ ေသသြားျပီ။
သက္အသက္မရွိေတာ႔ဘူး။
ဒီေန႔ဟာ လကြယ္ေန႔။ လကြယ္ေန႔ေသရင္ ခ်က္ခ်င္း
သျဂိဳလ္ရမယ္တဲ႔။ မျဖစ္ဘူး။ ငါဒီညကိုဘယ္လိုစခန္း
သြားရမလဲ။ သက္ သက္ မင္းငါ႔ကို မေျခာက္ရဘူး
ေနာ္။ ဒီအိမ္ႀကီးမွာ မင္းနဲ႔ငါႏွစ္ေယာက္တည္းရွိတာ။
မင္းက ငါ႔မိန္းမဆိုေပမယ္႔ မင္းကလူေသ။ ငါကလူရွင္။
မင္းနဲ႔ငါ ဘဝခ်င္းမတူေတာ႔ဘူး။
" ေဖေဖနဲ႔ေမေမ သားပါ သက္ဆံုးသြားျပီ။ ဒီေန႔က
လကြယ္ေန႔ဆိုေတာ႔ ခ်က္ခ်င္းမခ်ရင္ အရပ္ကေျပာ
လိမ္႔မယ္။ သားဆီအခုလာခဲ႔ပါေနာ္"
( အမ်ားႀကီးႀကိဳးစားပါအုန္းမည္)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment